Produkcja broni w antyku i starożytności – rozwój kultury militarnej

Od momentu pojawienia się pierwszych broni żelaznych w późnych czasach antycznych, ludzie rozpoczęli produkować broń masowo w celach typowo militarnych. Za pomocą nieustannie przygotowywanych środków w postaci mieczy, tarcz, włóczni, elementów innego rynsztunku, państwa nabywały siłę bojową. Dobrze wyposażona armia była w tamtych czasach nie tylko pracochłonnym atrybutem, ale także luksusem drogim w utrzymaniu. Od momentu pojawienia się broni produkowanej z żelaza, kultura militarna skupiała się wokół tych narzędzi. Na próżno było szukać zmian ze względu na to, że wyposażenie wojska wymagało ogromnej liczby zarówno surowców, jak i pieniędzy. Nawet po wyprodukowaniu odpowiedniej ilości broni, należało stale dbać o jej stan. Na przykład naostrzenie.

Kultura militarna początkowo nie mogła się zbyt szybko rozprzestrzenić po świecie

Przekazywanie kultury z pokolenia na pokolenie szło ludzkości niezwykle dobrze nawet kilka tysięcy lat temu. Nieco gorzej było z rozwojem technologii. Myśl technologiczna znacznie wyprzedzała możliwości dawnych czasów i dostęp do narzędzi oraz surowców. Często okazywało się, że prowadzenie znacznego transportu było niemożliwe. Dlatego ciężko było o przenoszenie rynsztunku niezbędnego do wyposażenia całego wojska.

Początkowo ludzkość nie mogła opanować odpowiednich uprzęży dla zwierząt. Co więcej, pierwsze wozy do transportu były niezwykle awaryjne i nie pozwalały na przewożenie dużych ciężarów. Uprząż gardłowo-piersiowa zakładana zwierzętom rolnym uciskała ich żyły i drogi oddechowe. Minęło sporo lat, zanim opracowaliśmy skuteczne narzędzia pozwalające na przewożenie towarów.