Doktryny wojskowe starożytnej Grecji, które przetrwały do czasów Imperium Rzymskiego

Oczywiście sztuka w postaci muzyki, literatury i architektury starożytnej Grecji, która przetrwała za czasów Rzymu, zasługuje na oddzielną kategorię. Mimo wszystko najważniejszy wkład Grecji w kulturę Rzymu możemy rozpoznać, gdy przyjrzymy się taktykom militarnym. Formacje wojskowe, sposoby szkolenia żołnierzy i praktyczne rozważania związane z prowadzeniem armii wywarły ogromny wpływ na siłach rzymskiego legionu. Grecki sposób na prowadzenie wojny stał się nieodłączną taktyką również Imperium Rzymskiego. To bardzo ważny element historyczny. Ponieważ Grecja ukształtowała kulturę Rzymian, z kolei Rzymianie ukształtowali podwaliny kultury nowożytnej.

Legiony rzymskie zaczerpnęły przede wszystkim z greckiej falangi. W połączeniu z ich solidnym podejściem do pracy zespołowej stworzyli zupełnie nowe i skuteczniejsze taktyki na podstawie greckie rozwiązania. Juliusz Cezar zaakceptował te taktyki w trakcie swoich podbojów. Jego armia opierała się na mieszance greckich teorii wojskowych, jak i praktycznych rozwiązań Rzymu wypracowanych na polu bitwy. Połączyli w ten sposób tradycyjne metody Grecji wraz z nowoczesną myślą rzymskich legionistów.

Na czym polegał system greckiej falangi wykorzystywany w militariach rzymskich?

Podczas gdy grecki system falangi składał się ze zwartej jednostki greckich żołnierzy maszerujących ramię w ramię, projekt rzymskiego legionu zawierał konstrukcję, która pozwalała na luźno rozmieszczone siły. Cezar zdawał sobie sprawę z roli, jaką teren odgrywał w bitwach i szybko przekonał się, że zła topografia terenu powodowała ogólny nieporządek wśród greckiej falangi. Wynikało to z nierówności terenu, które można było zazwyczaj spotkać w trakcie bitwy. Dlatego też rozproszenie żołnierzy było niezbędne do zachowania zwartych i gotowych do akcji szeregów.

W taktyce obranej przez Juliusza Cezara wszystkie wojska poruszały się w stronę prawego skrzydła. Zsuwali się równolegle do siebie, aby w razie potrzeby mogli dynamicznie stworzyć mur z tarcz. Ich najlepszą ochroną była szczelnie zamknięta formacja. Każdy z żołnierzy osłaniał bok kompana znajdującego się obok. Dzięki temu mogli przebijać się przez wrogie oddziały z niewielkimi stratami w ludziach, gdy doszło do bliskiego kontaktu. Grecka myśl architektoniczna odegrała również dużą rolę w rozwoju wojsk. Ponieważ była podwaliną do stworzenia okrętów wojennych, katapult i taranów.