Kultura militarna z czasem doprowadziła do rozwoju broni defensywnej

Produkcja indywidualnego sprzętu niezbędnego do obrony żołnierzy szła w parze z rozwojem broni. Kultura militarna wymagała od płatnerzy nie tylko specjalizacji w produkowaniu narzędzi do ataku, ale także do obrony. W dawnych czasach broń defensywna stawiała przed kowalami ogromne wyzwanie. Ponieważ w odróżnieniu od mieczy lub innych narzędzi przeznaczonych do ataku, zbroja musiała dobrze pasować na żołnierza. Dlatego też o wiele trudniej było ludziom opracować masowe schematy produkcyjne dla narzędzi defensywnych w postaci zbrojeń. Wystarczy wyobrazić sobie, jak trudno musiało być, wyginać metal przy użyciu starodawnych narzędzi.

Jak wyglądały pierwsze pancerze?

Zgodnie z doniesień historycznych dowiadujemy się, że pierwszymi na świecie w tym fachu byli mezopotamscy płatnerze i kowale. Byli w stanie wyprodukować nie tylko bronie, ale także indywidualnie dopasowywane zbroje już 3000 lat przed naszą erą. To niezwykle imponujące, że bez dostępu do odpowiednich technologii i narzędzi tworzyli tak skomplikowane rzeczy przy pomocy metalu. Na początku zbroje składały się głównie z napierśników i hełmów. Tworzyli je z brązu arsenowego. Po odlaniu i ostudzeniu odpowiedniego kształtu z metalu szlachetnego kowale przechodzili do tworzenia wyściółki. Zapewniała komfort i amortyzowała uderzenia.